her kadın biraz çocuktur aslında, ağlarken mesela
kimseler görmesin diye iç sızılarının dışa vurumunu,
gizli gizli ağlar bazen,
öyle haykıra haykıra değil
ürkek, korkak, masum..
her kadın biraz erkektir aslında
yavrusuna gererken göğsünü,
iffetine laf edildiğinde..
bazen edilen lafları duymaz, bazen susar,
ama bir erkek kadar serttir
yumruğu da sözü de..
her kadın biraz annedir aslında,
düşen bir çocuğa içi giderken bile
yavrusuna birşey oldu mu korkusuyla belki de..
her kadın bir memlekettir, hasrettir; bir özlem türküsü..
tepeden tırnağa keşfedilmesi gereken,
sınırları içinde kalınması gerekilen
taşı toprağı altın bir memleket..
kadın bir deniz..
izlenilidğinde huzur bulunan,
hırçınlaştığında dalgalarından korkulan..
her kadın bir başaktır;
dimdik, rüzgara aldırmadan sadece sallanan
ama kökünden ayrılmayan bir başak..
kadın çiçek..
sulamasını bilene bahçe,
bilmeyene ıssız çorak bir toprak
ya büyütürsün onu yada öldürürsün..
Raziye AktaşKayıt Tarihi : 25.5.2011 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!