Kadın Yazarsa Böyle Yazar

Ve kadın yazdı...
Ellerinin hamuruyla tuttu kalemi.
İlk önce 'umut' dedi,
Neden mi?
Çünkü o umudun ta kendisiydi,
Sabrı, beklemeyi..
Her ne olursa olsun
Hayata gülümsemeyi öğretirdi.

Sonra aşkı yazdı...
Onun mayası
Sevgiyle yoğrulmuştu,
Her mevsimde aşk
Ondan sorulmuştu
Gecenin ıssızlığında yazılan,
Bu şiire konu olmuştu.

Aşk ise emek isterdi...
Karar verdi sıra emekteydi,
Onu hayatın kasnağına
İlmekle işlemekteydi.

Saygı geldi ve de sadakat emekle...
Çünkü;
Kadın her şeye başlardı sevmekle.

Sonra kalemine acı dokundu,
Hüznü gözlerinin bebeğinden okundu,
O vakit gözyaşıyla tanıştı kadın,
Ağlamaya çok çabuk alıştı kadın.

Uyandı.
Çok sürmedi acı,
Öyle ya o sevgiyle var olmuştu,
Sevinci güzelliğe katıp solumuştu,
Sanki ilahi bir el
Onu hep korumuştu.

Bugün ise geleceği yazıyor kadın...
Ümit tarlasına binbir tohum ekip,
Gün gelip hasadını biçecek.
Nadasa bırakılsa da ruhlar,
O hep özgür olmayı seçecek.
En büyük eserini bıraktığı gün,
Bu alemden geçecek.

08.03.2010 Kahramanmaraş

Şadiye Aydoğan
Kayıt Tarihi : 8.3.2010 19:16:00