** Kadın Ve Zalim ** Şiiri - Ahmet Berat ...

Yaşamadı Dünya'da, mutluluğu ne tadı
Bir zavallı zalimin, yanında kaldı adı
Bir hüzün sarardı,moraran cılız bedeni
Kadın döven erkeğe, nasıl denir medeni.

Hazan yaprağı gibi, sarardı bak zavallı
Huzur göremedi ki, zalimle yandı canı
Yakarır mevlâsına; el acıp: 'Beni kurtar! '
'Ey Yarabbi ne yapam, kaptı beni bir kartal'

Zalim bir kocanın, izlerini taşıyor
Gün be gün yanar canı,işkenceyle başlıyor
Ne yasa korkusu var; ne de Tanrı, zalimde
Emirler yağdırıyor: 'Kadehimi doldur yine! '

Tekme tokat bağırır, uyuyan çocuklara
Korkar zavallı Zeynep, meze olur sofraya
Boyun eğer zalime, evli yanında güya
Bütün ürkekliğiyle, sarılır yavrulara.

Nazım bir derebeyi; birkaç kadın kandırmış
Kiminden çocuk yapmış, kimisini aldırmış
Zeynep dürüst bir kadın, hiç yükü yok Nazım'a
Dürüstlüğün ödülü, dayak yiyor bir pasa.

Gece karanlığında; gelir evden bir çığlık
Perişandır ağlaşır, günâhsız çoluk çocuk
Elinde içki şişesi, yiğittir bizim ki yine
Vurup kırmış odayı, bağırır evdekilere.

Komşular yetişirler, Zeynep'in imdadına
-'Etme yapma be Nazım! Ayıp oluyor sana'
-' Günâhsız yavruların, suçu nedir yanında? '
-'Karışmayın işime, hepsini öldürürüm! '

Zeynep fedakâr kadın, çeker çevirir evi
Yine hep içmektedir; zavallı evin beyi
Kadın günlüğe gider, eve azık getirir
Nazım ise hep gezer, iş arar kendisine
Kazanmadan doldurur, içkiyi midesine.

Bir gün duyduk ki Nazım, evini çoktan satmış
Çocukları kiraya, bir virâneye atmış
Bir ses sela işittik, minareden yükselen
Nazım kadeh elinde, Dünya'ya veda etmiş.

Zeynep kadın sevinçli: 'Gözün aydın deyin! '
-Kurtulduk çocuklarım, bayramlıkları giyin! '
- Hoca ne olur şunu, hemen alın defnedin! '
- Ne koca oldu bundan, ne baba oldu bize'
- Hep acı ile gözyaşı, döktürdü hepimize.'

Akrabaları yoktu; hepsi ona küsmüş
Nazım'ı yıkadılar, musallaya götürdük
Namazını kılarak, toprağa tevdi ettik
Ruhlarda bir sessizlik, çıt yoktu hiç kimsede
Dedi biri: 'Çok içti, borçlu kaldı herkese.'

08 Eylül 2008
Noter n. 3616