Bütün kelimelerin ve cümlelerin kifayetsiz kaldığıdır, kadınların paptya çiçeği sevmesi. Her papatyanın yaprağı bir tarafı zehmeriyken, bir tarafı ise ilkbahar gibidir.
Tıpkı seviyor, sevmiyor ve yaprağından koparıldığı gibi...
Sen de benim için papatya çiçeğinin koparılmayan ve solmayan yaprağısın...
Papatya çiçeği ilkbaharda yağmur damlacıklarıyla boğuşup ihtişamını yaşarken, gün yine yeniden güneşin ışıltılarıyla seni bana agırlıyordu...
Sonra sana bir sırrımı söyleyeceğim.
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta