Bütün kelimelerin ve cümlelerin kifayetsiz kaldığıdır, kadınların paptya çiçeği sevmesi. Her papatyanın yaprağı bir tarafı zehmeriyken, bir tarafı ise ilkbahar gibidir.
Tıpkı seviyor, sevmiyor ve yaprağından koparıldığı gibi...
Sen de benim için papatya çiçeğinin koparılmayan ve solmayan yaprağısın...
Papatya çiçeği ilkbaharda yağmur damlacıklarıyla boğuşup ihtişamını yaşarken, gün yine yeniden güneşin ışıltılarıyla seni bana agırlıyordu...
Sonra sana bir sırrımı söyleyeceğim.
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta