Kadın ve Deniz

Adam vardı,
Kadın geldi,
Karanlıktı,
Gece çığlık çığlığa sessiz.
Deniz, dalga, yıldızlar, gece, rüzgar.
kaos aşka dair!
Kaos alabildiğine!
Suskun.

Sonunda
"Açıkçası biraz tıkanmama yol açıyor söylediklerin" dedi kadın
ürkekliğiyle denize bakarken,
ama kadındı,
"güzel şeyler tabi ki, güzel hissettiriyor" diye ekledi
Adam heyecanlı.
uzun zamandır özlediği masum teslimiyetle.
Adam ürkek.

adam "farkındayım" dedi,
kadının tam da yıldızları bulmaya çalışıp, ürkerken duyduğu kelimelerden!
biliyordu ve öncesinde uyarmıştı oysa ki " tabiatı bozmuyorsun" derken.
etkilenmişti, Kadının ürkekliğinden.

Adam ürkek
Kadın anlaşılmaz.
Adam heyecanlı,
Adam çaresiz.

açıklamıştı adam!
geceye ve kadına teslim olurken dalga sesinde.
gözlerine bakarak “bu kelimeler her zamanımda yok” diye

“korkma kelimelerimden sakın”
Gemiler geçiyor,
Karanlığın içinde,
Kaybediyor beni karanlık.
Yıldızlar uzak uzak parlıyor,
Rüzgar esiyor,
İnsanlar geçişiyor.
“sana, sen tabiattansın derken”

Derken;
sen varsın ansızın.
Boğazın hırçın akışına bakarken,
yüzünde gözlerim.
gözlerin denizde.
Boğazda sular akıyor.
Saçların rüzgarla geliyor bana.

kelimeler vardı,
deniz vardı,
yıldızlar vardı,
gemiler vardı,
İstanbul vardı
kadın vardı,
adam vardı,
ürkerek.

yıldızları görememişti kadın ufkunda,
adamın ufkunda kadın vardı.
adam eliyle gösterdi yıldızları,
Gizliden yüzüne bakarak.
Kadın şaşkın,
Adam ürkek.
Kadın ürkek,
Adam heyecanlı.

Kadın gülümsedi,
adam teslimdi,
kadın endişeli.
adamın masalları
"bir varmış bir daha olmalı"ydı.
kadın ürkek, endişeli.
Adam ürkek endişeli.

Yağmur yağdı.
Yol vardı.
Adımları izledi adam.
Kadın yürüdü.
Gece bitti.