Şule Akşit - Kadın ve adam Şiiri - Antol ...

Kadın bir zümrüdü anka idi küllerinden yeniden doğan... Bir çok kez boğuluyorum dediğinde çırpınmayı bırakıpta suya teslim olan. Çırpındıkça çok su yutmuş boğulmanın eşiğinde öğretmişti yaradan ,suya teslim olunca suyun kaldırdığını...

Nerede bir çırpınan görse teslimiyeti anlatmaya çalıştı. Zordu onun tabiriyle ''bir teslim alanın, bir teslim olanın olmadığı teslimiyeti'' anlamak...
Adam anlamamıştı, ben teslim olmayacaksam, biri de beni teslim almayacaksa bu nasıl teslimiyet. Kadın anlattı dili damağı kuruyana, canın da can kalmayana kadar.
''ana karnında ki gibi dedi, ana karnında teslimsin yaradan rızkını bir kordondan gönderiyor, senin sen olman için seni destekliyor, sen ona emanetsin, teslimsin, çünki sen ondansın ve hala ondasın... Doğdun ne değişti dedi kadın? Ananın memesinden en güzel gıdayı sana yetiştirdi... Gece gündüz ,yüreğine şefkatinden şefkat indirdiği ananı başına şevkatiyle koruyucu eyledi...Anlaşılmayacak bir şey yok dedi kadın yüzbinlerce kere...
Adam anlamadı... Ataleti teslimiyet sandı,
oysa teslimiyet cesaretti. Suya kendini bırakma, onunla bir bütün olma,