ovada dizgin tutmayan, asi atlar gibi kendi başına buyruk kadınları sevin.
onlar istediği şevkatı bulunca sakinleşirler.
mutlu olunca papatya sarısı, güven hissedince bal arısı olurlar.
onlar için güven duygusu aşkın en şiddetlisi, en kıvamlı halidir.
seven bir kadın sevgisi ile sana sarılırsa, hisleri ile hareket ederse,
seni kolları arasına aldığında göğüs kafesinin kemikleri kırılıncaya kadar sıkar, bırakmaz.
illa ki seni o kafeste hissetmeli ki duygusal doyum yaşasın.
......ve bir kadın seviyorsa, sevdiği ne kadar karakterli ise o kadar kendini güvende hisseder.
çünkü kadınlarda güven, sevginin teminatıdır.
kadın bir kez yanıldı mı, bir kez güvenini yitirdi mi, bir daha asla o kafese gelip girmez.
yani seviyorsan ilk darbede yıkılma, kadına giden yolda yoldan çıkma.
bir kere sınıfta kaldın mı bir daha asla olumlu not vermez.
....ve sen, sen ol asla ama asla kadın denen bahçeye umutsuzluk tohumları ekme.
umududur kadını yeşerten,
onun kanat çırptığı maviyi kirletme.
kadının umudu şahdamarıdır, onu kesersen kadın o gün ölür,
vazgeçer herşeyden,
sevmekten, sevilmekten, gülmekten
beklemekten, özlemekten.
onun artık hisleri de ölü, ellerini semaya kaldırıp dua edemez sana.
silah sesi duymuş, ürkek bir serçe gibi can havliyle kaçar.
dünyayı avuçlarına koysan geri döndüremezsin.
sahip çıkamadığın kadına erkeklikte taslayamazsın,
böyle kadınlar, çoğu erkekten daha erkektir.
Kayıt Tarihi : 5.10.2021 11:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sabah saatlerinde yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!