Kadın Sızım Şiiri - Orhun Basat

Uyunmuyor bu kadar sivriyken gece

Göz altı morlarında vurulmuşluğun
Başka kente gömülmeli gece ağrıların
Yara bandıyla örtülmeli düncelin
Bil ki sen çağırmazsan gelmez korkuların

Biz bile bilmesek de
İkimizin adıdır yarın

Kayıp dilin sözcükleri yağmur
Olü topraklara düşer de
Adını belletir yüzüme
Erir acılarından üç küme / sürülür tenime
Issız kalıp sana düştüğümde

Gün gelir / gül küser dikenine
Yarın düne küser
Küsünce kıyısına / dalgasıyla döver deniz
İşte o zaman rüzgar yakışır kirpiklerine

Unutma zıtların bütünlüğüyüz biz

Yeter tek hücrem dokunsa tek hücrene / olmazsa
Unutmak yola düşer
Bir tango tutuşturup dudağına

Ölür birinci tekil ikinciSİZ

Bilsen / hiç farkına varmadan
Hüznün keman sesinde
Bizden neler çalıyor zaman

Kadın sızım
Düncel olmuyor düşler
Zor sınırları aşar sanrılarım
Yoksan ve uzaksan
Varmadan gelirsem sana / yanar sesim
Kendime yaban kalırım

Su soyundan gelir yanmak
En alazlı yerinde teninin
Şehvetin gerdiği kaslar çözülürken içimizde
Söyle adımı dudaklarınla yakarak
Kalsın kulaklarında o ses
Çığın çığlığı kadar ak

Elimi çekince eskiyorsa dokunuş
Ve özleniyorsa bir yenisi hemen
Yeter ikimize de birimizin aldığı nefes
Birimizde can varsa / ölmez ötekisi

Renkli misketler bundan ötesi