Kadın - Recep Karagöl Şiiri - Recep Karagöl

KADIN

Kadın denen meçhul diye geçiştirilen varlık
Onu anlamaya anlatmaya çalışana gelir darlık
Kadını anlamaya çalışarak derde sokma başını
Sorma yaşını, fakat övebilirsin gözünü kaşını

Kadın dünyanın süsü diyerek durumu kurtar
Kadın munistir,kızarsa bağırır boğazını yırtar
Saçı uzun olsa da sanmayın kısadır aklı
Onun marifeti şaşılası önsezisinde saklı

Erkeğine karşı bazen değil, her zaman nazlanır
Sanki kendini saraylarda büyüyen prenses sanır
Kocasını erkeğini hemcinslerinden hep kıskanır
Kadın rakibini ta uzaktan yürüyüşünden tanır

Duygusaldır, daima sevilmek övülmek ister
Onu memnun etmek istersen yakın ilgi göster
Konuşmak kadın için deşarj olmak, paylaşmaktır
Erkek için bir sorunun çözümüne yaklaşmaktır

Fedakar anne, nazlı sevgili,sadık eştir kadın
Onu aşkla severek dünya mutluluğunu tadın
İş hayatında onlar hep hemcinsleri ile yarışır
Erkeklere zarar gelmez,ofise zarafet karışır

Ediplerin kadın tasviri genellikle şöyle başlar
Sütun gibi bacaklar,ok gibi kirpik,yay gibi kaşlar
İnce bel, küçücük eller,ahu gözler, kiraz dudaklar
Böyle bir varlık resmedilse içinde nasıl bir sır saklar

Yaratan her şeyi çift yaratmış, dünyaya atmış
Kadınlarla da erkek hayatına bir tat katmış
Kadın kimi için sevilen,kimi için dövülen
Bir kısmı hep ağlayan, bir kısmı hep gülen

Tarlada çalışan kadın var,diskoda plajda eğlenen
Kimi kuru ekmeğe muhtaç, kimi bonfile biftek yiyen
Kimi pınardan su taşır,kimi Bağdat caddesinde dolaşır
Kimine beşi birlik altın,kimine inci,elmas kolye yaraşır

Kadın, erkek insan olarak eşit,bir elmanın yarısı
Biz erkeklerin anası,bacısı, kızı, sevgilisi,karısı
Sevilip sayılası,hayatımızın neşesi aziz varlık
Onsuz bize mutluluk yok ancak sıkıntı ve darlık

Recep Karagöl