Kadın “özledim” diyordu
Çocuk ağlıyordu
Toprak kokuyordu
Ana kokuyordu toprak
Baba kokuyordu
Kadın kokluyordu
Yağmur yağıyordu
Kirpikler ıslanıyordu
Toprak yanıyordu
Kadın kendi yüreğini tuttu
Çocuk hıçkırığını yuttu
Toprak iki canı uyuttu
Kadın “özledim” dedi
Bir ses sesine ses verdi
Çocuk büyüyüverdi
Çocuk kadın oldu
Avuçlarına yağmur doldu
Hüznü yüreğine geri koydu
Baba rüzgar, anne buluttu
Kadın çocukluğunu unuttu
Dayandı çınara iki dalı tuttu
31/07/2012
Zehra Atasoy
Kayıt Tarihi : 10.8.2012 20:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)