Kadın Olmanın Tayfı Şiiri - Mehtap Calgıc

gözleri iğnesinde gizli bir terzi gibi
sabır dikerdi annem
uyandığı her günün yamalı kumaşına
leğene doldurduğu suyun üstünde görürdüm ben
ağaçtan düşen bir yaprağın rüyasını
kezzap bulutlar yoktu
dalgalanır ve köpük yürürdü acılar
tül bentlerle uğurlardım Babadook’u

selalar duyulur
vücutlarını atarlardı dul kadınlar
kocalarının cenaze ateşlerinin üstüne
küllü şeyler atlardı sokaklardan
küçük bir çocuğun anlayamayacağı şeyler
yüzünde yaş dili
saklardı annem beni
geldi mi o şeylerin is kokan efendisi
korkma derdi
bak, arka bahçemizde sümbüller ve kına çiçekleri

kucaklarında onlarca adamın ağzı
eteklerini saklardı yine bazı kadınlar bazı adamlardan
bacaklarının aralarında saydam bin telaş
hayal kırıklığı ve şaşkınlık içinde
varlığının ağrısı ile gülümserdi yıkılmadan önce
kalplerine inşa ettikleri her Meryem
kil uyandıkları o vakitlerde

kimse duymazdı
ben duyardım bir tek
başka bir kadın olsabilseydik biz derdi Havva
başka bir kadın olabilseydik
onlar da kendilerinde başka bir adamı severlerdi
içlerinde Kassandra öğrenilmişliği
öne eğik başlarının gölgesi
üşüyordu rüyalarında
inanç yanmalarının o eski sahipleri

biliyordum
her şeyi iletmek için ince bir yol gerekirdi
bunu bana evlerinde ateşten girdaplar olsa da
bahçesinden çim seslenenler öğretti
ters yönde dönerdi venüs
ve bu yüzden belki de
anlamazlardı hiç bizi