Bir zamanlar bir kız vardı
Benim her şeyimdi
Simsiyah saçları vardı,
Bembeyaz elleri
Düşler ülkesinden kaçıp gelmiş
Kaşlarından yay yapıp
Kirpiklerini ok eylemiş
İsimsiz bir Elf kızı
Gözlerine vurulmuştum
Gözlerine düşmüştüm
Müebbetim olmuştu
Ölmüştüm....
Bir zamanlar bir kadın vardı
Benim her şeyimdi
Bal damlıyordu dilinden
Kıpkırmızı dudakları
Bir daha hiçbir şeyin tadı kalmadı
Acıydı onsuz tüm sözler
İsimsiz bir Türk kızı
Bakışlarına vurulmuştum,
Eksik kalmıştı bir yanım
Sevdam yok hükmündeydi
Kaybolmuştum...
Bir zamanlar bir anne vardı
Benim her şeyimdi
Göğsüne bastırdığında yavrusunu
Bir ana ceylan gibi
Dik ve mağrur duruşu
Yavrusunu tutuyordu
Sanki dünyayı tutuyordu
Bıraksalar evrendeki her zerreyi
Sevgisiyle kuşatıp
Çekecekti sinesine
Sevdası genel aftı
Tutulmuştum...
Bir zamanlar bir kız vardı
Bir zaman geldi
Artık kadındı
Ve bir zaman
Artık anneydi
Sevdası dağlar deline
Tutup ellerimi
Okula götürürken
Ve güven veren elleri ile
Bıraksalardı,
Yaşasaydı
Sevgilim olsaydı
Karım olsaydı
Annem olsaydı
Olmayan ülkenin
Melekleriydi her biri
Kadın olmak vardı
Utanmıştım
Kayıt Tarihi : 14.3.2015 23:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her kadın, bir sevgilidir, bir eştir ve bir annedir. Ne kadar az seviyoruz ki...Empati yapmak için, kadın mı olmamız lazım?

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!