Kadın Olmak mı? Şiiri - Nevin Kılıç

 
Dünyaya gelişin dahi istenmedi.
Diri diri toprağa gömülen sendin.
Ne yaparsan yap kıymetin bilinmedi.
İtilip kakılan, horlanan sendin.
 
Alındın, satıldın kul köle oldun,
Anlamadılar peygamberi sen doğurdun.
Kanından canından ekmek yoğurdun.
Doğranıp çöplere atılan sendin.
 
Duvarlarda reklam resimlerin asılı,
Boy boy afişlerde pozların basılı.
Kimi zaman adın eksik etek diye yazılı.
Kaderine küsüp darılan sendin.
 
Aşkından Ferhat’a dağı deldirdin.
Mecnunu divane çölde gezdirdin.
Hiçe saydın kendini hep ezdirdin.
Canından vazgeçip ölen sendin.
 
Sana inandıkları kadar inanılır,
Güvendikleri kadar güvenilir
Anladıkları kadar anlaşılırdın.
Onların gözündeki değer kadarsın.
 
Ağustosta üşüdün, ayazda yandın.
Cinsel obje olarak akılda kaldın.
Namus bekçiliğini üstüne aldın.
Fıtratının dışında kaldın kadın.
 
Kadın olmak ağır suçmuş insana
Cehaletten geliyor bunlar başına.
Kimse acımaz, bakmaz göz yaşına.
Katilinden medet umuyor kadın.
 
Dertler dizi dizi gelmez arkası.
Korumaz seni, senden başkası.
Yeterli gelmiyor kanun yasası.
Yaşadığıyla, öldüğüyle kalıyor kadın.

NEVİN KILIÇ