Gecenin karanlığı, bir çığlıkla bölündü
Bir kadın acı içinde, feryat figan ediyordu.
Mutsuzdu, kırgındı sesi, gam doluydu yüreği.
Yaşadıkları belli ki, vurgun gibiydi…
Kimse koşmadı ona, el uzatmadı kimse…
Kendi derdiyle kendi, bir hamur gibiydi belli…
Kim bilir kaç evde böyle, duyulmayan çığlıklar,
Kaybolan hayallere, yakılan ağıtlar var.
Çığlıklar kulaklarda, çığlıklar yüreklerde,
Değirmen taşı gibi, ruhları incitmekte…
İçindeki dev ateşle, yanıp kül olmak işte…
Bu, kadın olmak işte, kadın olmak, bu, işte…
.
Kayıt Tarihi : 16.2.2016 00:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nermin Seyratlı](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/02/16/kadin-olmak-34.jpg)
İçindeki dev ateşle, yanıp kül olmak işte…
Bu, kadın olmak işte, kadın olmak, bu, işte…
.
KUTALRIM SİZİ SEVGİLİ ŞAİR.yuvasız kuş
kaleminize., duyarlı yüreğinize teşekkürler sayın Nermin Seyratlı...
TÜM YORUMLAR (3)