Kadın Milleti Şiiri - Cafer Tayyar Özkan

Sıcak bir omuz için mi gönlünün iffeti,
Bir umut verip, bin öldürürsün şehveti,
Mahur bakışlarla cebe koyarsın serveti,
Cennetin de narın da kilidi kadın milleti...

Kalbine koyunca sevda denen harlı ateşi,
Kök söktürür, kalp durdurur aşkla neşesi,
Varlığı dolu, yokluğu boş mey ş i ş e s i,
Yerin de göğün de müsebbibi kadın milleti...

Aşkın bir nebze, hele n a z ı n hiç çekilmez,
Ömrünü verirsin, candan bir buse verilmez,
Seviyorum deme hele, suratından geçilmez,
Hayatın da varlığın da sinesi kadın milleti...

Bir göz kırpınca, canından bin can kaldırır,
Bir resim verip, ardından hayallere daldırır,
Bir sitem için, yüzüne kepçe kazan saldırır,
Gelmişin de geçmişin de dizesi kadın milleti...

Kalbini gerçeğe göre uzatmazsa, suskun kalır,
İçten içe yanarken, dışı zemheriden beter olur,
Bir yanı özgürlük ister, öte yanı zincirsiz köle,
Sevdanın da vefanın da nefesi kadın milleti...

Her sarılışında bin renk saçar sevgili yüreği,
Sevdaya tutulunca aşkı sanki ceylan ürkeği,
Yeter ki istesin karşı koyamaz sahibi erkeği,
Sevginin de, şefkatin de neşesi kadın milleti...

Kimisi için şefkat yuvası içteki ana sevgisi,
Kimisi için en tutkulu, arsız aşkın sevgilisi,
Kimisi vuslata gelir, gelmezse ömür çilesi,
Leyla’nın da Şirin’in de özdesi kadın milleti...

Zincirsiz ızdırap yaşatır, aşkına mahkumları,
Hırçın gecelerle dövdürür, hasretin dalgaları,
Acı gerçekleriyle öldürür, sevda kurşunları,
Namusun da törenin de çekeni kadın milleti...

Mayıs 2004Ankara