Kadın, merhaba! Şiiri - Altan İlhan Arslan

Merhaba;
Keskin uçurumlar da beleyen yavrusunu
Grisin de kaybetmiş bulutların, efkârı dinmeyen
Ruhunda fırtınalı kış günlerini
Göğsünden damlayan ak sütü gibi
Yavrusuna can eden kederli kadın.

Acıyı ne bilir!
Kollar da gezen, aşk ile inleyen ipek yastıkta
Gördüğü tek soğuk bir bakış olsun
Zamansız bakışlara yay gibi gergin
Lüks parfümlere atan kendini
Küp gibi boyalı kadın merhaba!

Sabah zemheri göz açtırmayan
Harlanmış ocağın da ekmek akıtan
Kuşlar daha ötmeden ezan vakti
Kurumuş ellerinden canları için
İki lokma aş döken kadın merhaba.

Elleriyle hayatı kazıyandır o
Hiçbir zaman şaşmaz, bir saat gibi
Ömrünü saçından tel tel döken
Arnavut kaldırım, asfalt sokaktan
Sınıfa aydınlık müjdesi getiren
Minik yüreklerin anası merhaba.