Kadın Manzaraları Şiiri - Bahri Yıldırım

Taş gibi kadın derlerdi ona
Gözü karaydı
Koparırdı tuttuğunu
Taşı sıksa çıkarırdı suyunu
Kadın gibi kadındı yani.
Kimseler görmemişti güldüğünü
Belliki hüzün yağmurlarında
Islanmaktaydı saçları
Gencecikken bile bembeyazdı.
Bu nedenle saklayamazdı
Ara sırada olsa gülüşünü
Yüzündeki gülücükler bile utangaçtı
Kızarırdı goncalar üzere
Gözlerini saklardı bakanlardan
Birazda utangaçlık vardı yani serde
Ama Allahı var, bilirdi
Oturduğu, kalktığı yeri
Sözü sohbeti çekilirdi yani
Candı canandı
Yüzünde ezilmişliğin dayanılmaz kahrı
İçinde isyanı dalga dalga
Bilmezdi kimseler ne kadar sevdiğini
Herkese göre o taş kalpliydi.
Anlatamamıştı sevdasını kimselere
Öldüğünü kimse farketmedi
Yaşadığını farketmediği gibi
O yurdumdan bir cefakar kadındı
Adı bile yoktu üstelik
Kimsesizliği gibi....
İsimsiz kahramanlar arasına yazıldı