Kadın Kokar Şiiri - Erbil Kutlu

Kadın kokar dostum,
Yaşı kaç olursa olsun kokar.

İster kapkara çarşafa sarmalansın,
İster sereserpe uzanmış olsun bir yere.

Salar kokusunu istediği erkeğe veya erkeklere;
Hatta anlamazsın, kadınlara bile.

Ondan kadın kıskanır, kıskanılıyorsa da
Kızsa da, için için bundan çok büyük zevk alır.

Kıskanılmaktır, kadını tahrik eden, yoldan eden,
İstenildikçe asla dinmez heyecanı, hep çocuk gibidir.

Bir bakışı, elinin, ayağının kıpırdaması
Geçtim baldırını, bacağını; kokusunu yayar etrafa...

Kadın ne güzel bir varlıktır, can verir dünyaya,
Senin hücrelerinden, kendi hücrelerinden bir meyve...

İşte onun sana verebileceği en yüce zevk budur bence,
Çünkü o çok mutlu olur, oda onunla çocuk olur.

Sen sadık ol ona, onu yegane dünyan kıl yeter,
Görbak o koku nasılda yalnız sana gelecek.

Kadın kokar dostum engelleyemezsin.
Hep hayatı boyunca çıtır olur o, sakın aldanma,
Yalnız gözlerine bak yeter;
O her bakışında, seni kendine, kendini sana daima aşık eder.

Kadın gül kokar, papatya kokar...
Kadın aşk, sevgi... özellikle şehvet kokar...

02/06/2005/prş – 19.30