Kadın Kadın Olmazsa Şiiri - Kenan Aydın

Bir kadın
Ve bir erkek...
Dost olamaz mı?
Olur sanmıştım.

Sevdim...
Belki, hiç kimseyi bu kadar sevmedim.
Özledim...
Belki, hiç kimseyi bu kadar özlemedim.
Bir zanna kapıldın:
Bu adam Mecnun olmuş dedin.
Aklınca tedbir aldın,
Hoşçakal bile demedin.
Kendini akıllı sanırken bile aptaldın.
Keşke Mecnun olsaydım.
Ben çölleri aşmazdım.
Oralara su yolu olurdum,
Çöl hayat bulsun diye.

Aldandın...
İki kere aldandın güzelim.
Birincisi,
Dostunu Mecnun sanmakla;
İkincisi,
Mecnunluğun suç olduğuna inanmakla.
Mecnunlardan dost olmaz mı?
Halbuki ben,
Sadece bir dostu sevmiştim.

Sen Leyla olmak istedin.
Seni kederli görmektense,
Dostun Mecnunluğa razı oldu.
Nefreti yenmeye gücü yetmedi,
Rüzgarın savurduğu kumdaki yazı oldu.

Sevdim...
Belki, hiç kimseyi bu kadar sevmedim.
Özledim...
Belki, hiç kimseyi bu kadar özlemedim.
Sen Ferhat'sın dedin.
Keşke olsaydım.
Ben dağları delmezdim.
Dağdan ovaya yağan yağmur olurdum,
Ova hayat bulsun diye.

Aldandın...
İki kere aldandın güzelim.
Birincisi,
Dostunu Ferhat sanmakla;
İkincisi,
Ferhatlığın suç olduğuna inanmakla.
Ferhatlardan dost olmaz mı?
Halbuki ben,
Sadece bir dostu sevmiştim.

Sen Şirin olmak istedin.
Seni ölüme yakın görmektense,
Dostun Ferhatlığa razı oldu.
Nefreti yenmeye gücü yetmedi,
Rüzgarın savurduğu kumdaki yazı oldu.

Başaramadın güzelim.
Sen Şirin Olamadın.
Sen Leyla olamadın.
Boynu bükük Ferhat,
Gönlü kırık Mecnun bıraktın ardında.
Şerefini, gururunu kaybetmiş suçlu bir adam,
Herkesin inandığı bir yalan bıraktın ardında.

İnsanlar konuşa konuşa anlaşırlarmış.
Israrla sustuğuna göre,
Sen mi insan değilsin,
Beni mi insan görmüyorsun?

Bir kadın
Ve bir erkek...
Dost olur mu?
Olur! ? ...
Kadın, kadın olmazsa.

31.08.2006 17:30