Kadın izi Şiiri - Zeynep Karacaa

durma kuşat toprağımı
etraf dağınık biraz
kusura bakma
masada kahve fincanım
fincanda hüzün
hüzünde yüzün var
oysa ben çizmiştim sınırları
kim sildi
kim yitirdi beni benden sonra

durma yavaşlat zaferlerimi
ben adım attıkça
senin kolların engeldi
toplar tüfekler olmadan
mülkiyetsiz kaldım odalarda

durma sesimi değiştir
durma adımı sonra
ağır ağır silinir kadının rengi
gözyaşı şeffaf oysa

.z