Karalamalar 71 - Kadın Erkek

Kadın, erkek tarafından tarihin her döneminde yanlış anlaşılmış bir varlıktır. Ya çarpıtılmış namus anlayışlarının öznesi ya kadim pagan kültürlerinin dayatmış olduğu şekilde yeryüzünde işlenmiş her türlü günahın müsebbibi ya da günümüz toplumlarında piyasaya sürülen bir reklâm malzemesi...

Ülkemizin (ve hatta dünyanın) çoğu bölgesinde hâlâ alınıp satılabilen bir mal... Töre diyerek, örf, adet diyerek her türlü insani haktan mahrum bırakılmış bir köle... Nazım Hikmet’in bir şiirinde dediği gibi “ Soframızdaki yeri öküzümüzden sonra gelen.” Halk deyimiyle “kaşık düşmanı…”

Koruyup kollamak bahanesi altında önce babası, erkek kardeşi tarafından, sonra kocası, oğlu tarafından hayatının her döneminde acımasızca sömürülen, yeri geldiğinde her türlü aşağılamaya, şiddete lâyık görülen her hangi bir mal…

Oysa kadın (dişi) hayatın en temel taşı, varlığın sürdürülebilirliğinin ana kaynağı değil midir? Her erkeği bir kadın doğurmamış mıdır? Her kadın mutlaka bir erkeğin anası, kızı, bacısı, yâri değil midir, uğruna ölümün bile göze alındığı?

Yüce dinimiz İslam kadını toplumun temel taşı saymamış mıdır?

Erkek bencilliğinin en açık göstergesidir aslında, kadının üzerinde kurmuş olduğu bu zorbaca hâkimiyet. Ama öte yandan güçlü görünüyor olmasına rağmen belki en zayıf yanını da bu gücü oluşturuyor olamaz mı acaba? Kim bilir…

Yoksa kadının karşısındaki bu zayıflığını bildiği için midir ki erkek, bir tür intikam duygusuyla kadına bunca zulmü reva görmüştür öteden beri, ezmiş, aşağılamış, sömürmüş, yok saymıştır, kendisini de yok etmek pahasına, “kazanıyorum,” derken aslında bile bile kaybederek?