Kadın Elmas Oldu Şiiri - Muzaffer Arslan 2

KADIN ELMAS OLDU

Her şey başa döndü
Yokluk kapadı her yanı
Varla yok arasında vardan ziyade yoğa yakın
Ben seni şiirle yargıladım
Ben seni dizelerde gömdüm içime
Sen gözlerinle esir ettin ruhumu
Ben seni şiirlerle yaşattım içimde
Sen o dinmeyen öfkenle yırtıp attın şiirlerimi
Ben seni şiirlerimde yargıladım.
Sen her sözünle kurşuna dizdin bedenimi
Ben dokunmaya kıyamadım parmaklarına
Sen kalemimi kırdın son duruşmada
Ben gözyaşlarımı mürekkep ettim de
Şiirler yazdım her gece…
Sen dekilsiz uykulara daldın.
Yürek sancıyor gülüşlerimi
Kadın bir rol yapıyor mutluluğa dair
Erkek içten içe ağlıyor her sahnesinde hayatın.
Varlık içinde yokluk bürüyor bir yanı
Kendi olmak için kendinden geçiyor
Bir daha da gelemiyor kendine
Asrın dayatmasına boyun eğiyor
Rolleri şaşırıyor her alanda
Sonu belli…
Kadın elmas oldu.
Ne ısıttı ne de aydınlattı yuvayı
Erkek, taşlaştı her geçen gün
Ne hâlden anladı ne de anlaşıldı.