Kadın Dediğin O Dişisi Aşkın

Her zaman çatlağı gibidir toprağın
Bir kabuk kadar sert ve acımasız
Adam dediğin o erkeği aşkın.
Ne kadar narin ve o kadar ince
Bir yaprak kadar hayata doludur
Kadın dediğin o dişisi aşkın.

Her şeyi arayan saadet dışında
Öyle soğuk unutmuş gibi aşkı.
Körelen duyguları öldüren taraf
Sevgiyi hiç eden hayat olmadı.

Bir gün daha yokluğu vurmadan yüzüne gün ettim
Bir ekmek bir çorbaya yokluk demedim hoş verdim
Sevgi diktim yüzüme ağlayan içimden gülüşü verdim
Adam dediğin o erkeği aşkın bilecekti evini yurdunu.

Ne çok soğuk odalar yokluk serin
Bir girdap gibi sokulur yüreğime
Karanlıktan daha zalim yalnızlığım
Duvarlara sırdaş oldum, hatalarıma.

Ayrılığı getiren soğukluğundur
Güzelliği solduran alışkanlık
Her gün ölüp dirilten bu yaramı
Şu narin yüreğin korkaklığıdır.