Kadın annem Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Kadın Annem.
Seni nasıl unutabilirim.
Hele çektiğin çileler aklıma geldikçe
Dövüldüğün, sövüldüğün kapı önüne konduğun
O kış gecesi aklıma geldikçe
Ve seninle ikimizin komşuya sığınıp sabahladığımız gün
Aklıma geldikçe
Seni nasıl unutabilirim.
Seni nasıl unutabilirim ben, kadın annem…

Kadın annem..
Yüzlerin hala gözlerimin önünde
Eş dostunun
Sana bir bakması yetiyordu, senin çektiklerini anlamaya
Her şey görünüyordu, o yüzlerindeki çizgilerden.
Buruş, buruş yüzlerindeki acıları barındıran derin çizgilerinden.
Küçüktüm. Küçüktüm o zamanlar
Çaresizdim. Üzgünüm
Kadın annem.
Seni korumaya gücüm yoktu benim
O zamanlar kadın annem.
Seni o
Sana gün yüzü göstermeyenden, her gün dövüp sayandan
Koruyamıyordum.
Bir saçlarımın okşanması yetiyordu benim
Küçük yufka yüreğimin, aldanmasına
Ne yazık
Beni af et,af et kadın annem..

Kadın annem.
Az çekmedin, az çekmedin sen.
Az çekmedin, ah benim acıya dayanıklı kadın annem
Börek yaptın beğendiremedin aş yaptın beğendiremedin
Ezildin… ezildin sen….
Bir konca gül ile sevindirilmedin
Sen./ Kadın annem…
Bu dünyada sana yaşamak haram oldu
Ve sen acıların en acısıyla ödüllendirildin de yine de gücenmedin
Güle, güle eşine dostuna veda ederek gittin
Kadın annem.
Yaşadın yerin, Cennet
Ve öbür dünyanda yüzlerin gülsün
Ruhun huzur bulsun kadın annem.

A.Yüksel Şanlı er
19 Ocak 2011
Antalya