Kadın Şiiri - Elif Yalçın

Senin bu gecelerle derdin ne be ey kadın!
Yaşamını yarılamışken,
Yürürken hayatın sonuna doğru..
Senin bu gecelerle bitiremedin acı bağ ne ey kadın!
Çocuk gibi gecelerden korkuşun,
Gözyaşlarını bitmek bilmeyen pınarlar gibi akıtışın,
Sığınamayaşın kimsenin gönlüne!
Boy boy çocuklara korkusuzluğu
öğretirken,
Çocuklardan daha korkak, daha savunmasız kalışının sebebi ne be ey kadın!
Çocukluğundan mı vuruldun sen?
Hangi yaranı kapatamadın da içinde ukde oldu?
Çok mu yordu seni yollar?
Çok mu yordu seni insanlar?
Güçlü olmak zorunda mı bıraktı seni hayat?
Güçlü görünen naif bir yürek miydi yoksa seni zorlayan?
Senin bu gecelerle derdin ne be ey kadın!
Unutma ki son nefese yaklaşmaktır yaşamak!
O geceler de bitecek bir gün elbet!
Dayan yüreği kor kor yanmış kadın…