Kadın 95 Şiiri - Mehmet Yücel

Yine bir kış, yine bir kış.
Ne bir nefes var ne bir bakış.
Can yoksulu ben.
Bir dokunuş yoksulu ben.
Umut yoksulu...
İstek kaçağıyım.
Umut ocağıyım, küllenmiş...
Ateşler o yana bu yana saçılmış.
Alkol bardağına düşman oldum.
Alıp götürüyor beni benden ötelere.
Özlem geliyor yok yere.
Direncimi alıyor ellerimden.
Ne özlemişim, ne özlemişim ki sorma.
Bir kadın olsa keşke...
Sıradışı, olsa...
Şöyle kısa dilli, uzun saçlı.
Gülen gözleri olsa,
Kocaman yürekli, pazarlıktan arındırılmış.
Küçük hesaplar yeteneğinden koparılmış.
Şeytanlığa bulaşmamış...