Kadın Şiiri - Nilay Gönültaş

Gönülden fazlasına sığdıramadılar kadın seni
Çocuklarına yetemedin
Arkadaşlarına varamadın
Aşkı hiç tatmadın.
Yine de bir köşede sessizce içlenerek için kan ağladı da
güldün
Gülüşlerine de sığdırmadılar seni kadın
Sığamadılar da...
Biz de sustuk kadın;
Affet!
Sen acı çekerken kafamızı çevirdik,
Boğazın kesilirken yutkunamadık,
Yakılırken sen, biz hiç hissetmedik.
Canileri ayıpladık, kınadık,
Yazılarla isyan ettik de katilini yok edemedik.
Biz zihniyetleri değiştirmedik de katilleri eğitmeye kalktık
Bir şey yapalım dedik,
Onu da elimize yüzümüze bulaştırdık.
Velhasıl kadın
Sen rahat uyu!
Sen gittikten sonra biz hiç uyumadık;
Çünkü adalete inandık,
Ama güzel uyutulduk
Çünkü biz adalet masalına da inandık.