Kadın Şiiri - Canan Aytın

Sevme be kadın artık sevme
Koşma sevdanın peşinden
Heyhat boşuna yorulursun
Bir tatlı söz, bir güler yüz, alır aklını başından
Görmedin ki sevgiyi, en erken yaşından
Gün gelir, geçer de
Kurduğun hayallerle avunursun
Yaşamak istersin hayatı
Yaşatmak istersin
Sevmek istersin ruhunu vererek
Birazda olsa sevileceğini düşünerek
Velakin, haketmez de
En acımasız sözlerle, can evinden vurulursun
Bir kere sevdim, sevdalandım  dediğine güvenme
Çabuk vazgeçilir,
Vefasız bir kalpten
Sorgusuz sualsiz kovulursun

Sevme kadın ve hiç bir gönüle girme!
Belki de mutluluğu
Yalnızlıkta bulursun
Sevmek yalan, aşk yalan
Önce köz olur yüreğin
Sonra durulursun
Sahte gönülden
Bir kez çıkmaya gör
Kabahat bulunamaz ya
En acısı da, kadınlığından vurulursun
Suçun yoktur da, cezan pahalıya kesilir
Yaban ellerde bir başına, hepten boynun bükülür
Yüreğin kan ağlar
Belki ciğerin sökülür
Her gece gözlerinden
Kor gibi yaş dökülür
Ama ...
Kadın sabret!
Yaradan var elbet
Bir gün mahşerde,
mutlaka hesabı sorulur.