Kadın Şiiri - Ömür Kurt

saçları suya değdiğinde dereler nehirler coşardı
soylu bir kadındı
gözleri ıslak sureti soluk ama güçlü ve bir o kadar da başı dik

toprağa bastığında ayakları ak gözleri sır bakışları alev alev

bahar kokulu teni yüreğine nüksetmişti
ama saçında hep kış rüzgârları eserdi
anlat hadi

baharları kim çaldı senden
kimdi
kışlara terk eden seni

haykırsan da hiç duyulmadı sesin
kimdi
o yangının hüzünlü külleri