Kadın Şiiri - Ruhu Azade

Ve usulca sokuldu kadın, ateşin bağrına
Biraz ürkek
Biraz cüretkâr bir duyguyla
Ve tanıdı, yıllarca aradığı o elzem duyguyu
Zifiri  bir gecede parlayan yıldız nasıl saklanamazsa
Işte öyle ışıl ışıl bir davetle geldi buldu
Hani efil efil eserken Cennet'te meltem
Zümrütten, yakuttan ırmaklar içerisinde  yüzerken Havva
Adem'ini gördüğü anda kamaşmıştı ya gözleri
Hani itmişti elinin tersiyle, "gel" deyince gelen
"git" deyince giden cennet meyvelerini
Gölgesinde uyuduğu ağacı terk etmişti de
Bulmuştu Adem'inin sol omuzunu
Havva'dan kalma bir miras gibi
Bildi kadın "o sonsuz elemi"
Yüzyıllar geçti hatta bin yıllar
Adem'ler Havva'lar
Mecnun'lar Leyla'lar
Ama kanun değişmedi
Bildi kadın ateşin nesebini
Ve küllerine yeniden üfledi
AŞK dedi