Kadın Şiiri - Mustafa Sönmez 2

İki savaş başlamadan önce.
-Yine savaş yine biz.
Hayır biz yoğuz.
-Savaş?
Var.
-Duydun mu biri kendine es sayilanin kaburgalarını kırmış sizin köyde.
Hayır! Duymak istemiyorum.
-Bu da savaş sayilsin.
Sayilsin.
-Anlamış değilim neden öldürmüyor da kırıyor.
Çok yaşlandı ve ona vermiyorlar artık.
-Igrencsin.
O
-Hayır sen.
Onun gibi kırıcısın. Üstelik anlayışsız ve savaşçı .
-Evet evet evet. En azından senin gibi şizofreni değilim. Hem sen bu kadar da değilsin. Delisin/beceriksizsin.
İlâçlarım.
-Gebermelisin m.
Sanırım haklisin. Bunu en iyi siz yapabilirsiniz. Fakat kırmadan yapın bu işi.
-özür dilerim m.
Ben de.*