Kadın Şiiri - Alparslan Gürlek

Kadın! Nadide süsü bu köhne dünyanın,
En güzel yanı bu dünya denen rüyanın,
Bir uçsuz ebed saklıdır gizeminde onun,
Elbet çözülür lakin; yoluna girer yolun.

Kadınlar çekip çevirir onca zorluğu,
Kâr kalır yanına yine de yorgunluğu,
Neticede âdem onlar, biz âdemoğlu,
Bir kural var göklerdeki Tanrının koyduğu.

Sakın ha fiske kaldırma! O elini kırar hak,
Erkek falan olmuyorsun bir kadına vurarak,
En çetin savaş bile biter konuşarak,
Ki kadın! Sana gelir yuva bilip koşarak...

Kırma kalbini kadın sessiz kırılır,
Duymazsın hayalleri çabuk yıkılır,
Ömür geçse candan bile elbet bıkılır,
Kadın! Seni adam edip çekilir.