Kadın Şiiri - Afet Kırat

Hukukun tarlasını verem otu bürümüş
Köklerinden tutunup filizlere yürümüş
Hasat etmek imkansız başakları çürümüş
Bir kafesin içinde umut besleyen kadın
Lekelendin yok yere şimdi hükümlü adın.

Dökülür mü göklerden özgürlük yağmurları
Temizler mi yüreğe bulaşan çamurları
Bozuk diye yok etsek mayasız hamurları
Kaybolan zamanların geri gelir mi kadın
Zehrimizi boşaltsak düzelir belki tadın

Sadece Yaradandan bekliyorsun bir çare
Büyük deprem olmadan yıkılmadan minare
Haksızlığı gördükçe oluyorsun bin pare
Ahtan takke dokuyup dua içtiren kadın
Uykuları unutsan olur mu ki muradın?

Katlanarak her şeye diyecek misin kader
Ne evladın yanında ne bacı ne birader
Umutla yaşıyordun hayatın oldu heder
Taş duvar arasında sıkışıp kalan kadın
Yeri göğü inletsen duyulur mu feryadın?