bu evler
kızları ellerinden alınmış
taş basmaya dururlar çalı diplerinde
elleri kıl çuval olur birinin
biri eteklerini döver
hani senin
allı pullu gelinlerin vardı eskiden
sandığa oturtur
başına tüy takardın
ve bir günah gibi tembihlerdin
kefeniyle çıkmasını
gittiği yerden
umudu harman yerlerinde
dövenle sürerlerdi
çocuktuk
çakmak taşlarını büyüklerden habersiz
biz bitirdik söke söke.
ateşböcekleri sarardı dört bir yanımızı
ellerimiz acıyana kadar çakardık
biz bu evlerden ölümlere sarılı
nice gelinler çıkardık
çıkardık da onlar mezara dek
bir günah gibi taşıdılar kefenlerini
çıkarıp atamadılar.
cahildiler
ürkektiler
arlıydılar
Kayıt Tarihi : 26.10.2018 22:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu kapılar
dar yollar
kızların hasreti
çalıların gecesi
kıl çadırlarda ağıt
hani dizlerini döven anne
saçı sakalı ağarmış baba
gidip dönülmeyen yollar
çeyiz aynaları
lohusa şerbetleri
çocuktuk
umudu biçtiler önce
acıya durdu sesimiz
Bir cehennemden diğerine geçerken ateşlerini yanlarında götürürler ve yanmaya devam ederler.
Bu yüzden şiir gözlerine bakmalıdır kadınların, yüreklerindeki acıyı anlamak için.
Hep güzel yazan kaleminize ve yüreğinize teşekkürler sevgili şair. Şiir ve yaşam yolunuz aydınlık olsun.
Şiir güzeldi tebrik ederim şair
Teşekkürler şiir için...
TÜM YORUMLAR (4)