Kadın Şiiri - Aşık Fani

Onunla başladı insan fıtratı
O ki başımızın tâcıdır kadın.
Âdem de onunla buldu hayatı
Kutsaldır, anadır, bacıdır kadın.

Doğurur, emzirir, bakar, büyütür.
Kanat gerer, ninni söyler, uyutur
Ana terbiyesi verir, egitir.
Emeyi ödenmez, hocadır kadın.

Binlerce Peygamber nebi doğurdu
Sayısı bilinmez sebi doğurdu
Tertemiz insanı tâbi doğurdu
Değeri ölçülmez yücedir kadın.

Bazen sevda olur, bazen yâr olur
Bazen de gözyaşı âhuzâr olur
Dünya var oldukça, o da var olur
Dillerden düşmeyen hecedir kadın.

Nice sultan, nice hanlar anası
Fakir, zengin, bütün canlar anası
Herkesin derdinden anlar anası
Her dem gönüllerde ecedir kadın.

Kâh sevgili olur, kâh hasret olur.
Kâh silah oluyor, kâh gurbet olur.
Kâh muhabbet olur, Kâh nefret olur
Yarı gündüz, yarı gecedir kadın.

Dolaşır dağları, gezer ovayı
Derler, toplar, çatar, yapar yuvayı
İdareci, yumuşatır havayı
Erin arkasında gücüdür kadın.

Bakarsın ki sevmiş âşık gibidir.
Karınlığa doğar ışık gibidir.
Kucağında besler beşik gibidir.
Refikadır, eştir, zevcedir kadın.

Keşke iblis ona sevdirmeseydi
Şu yasak meyveyi övdürmeseydi.
Âdem’ i cennetten kovdurmasaydı
Ta Kâ’ lübeladan fecidir kadın.

Bazen çok mülayim, bazen sert olur.
Bazen kalleş, bazen ise mert olur.
Bazen şifa olur, bazen dert olur
Bazen de zehirden acıdır kadın.

Bir neşe oluyor, bir çerez oluyor.
Bir hayat oluyor, bir maraz oluyor.
Barış oluyor, kin, garez oluyor
Fânî der bilmem ki necidir kadın.