Kadın Şiiri - Abdullah Mennan

Kadın
Bahçelere gül idim Arı oldum bal yaptım
Her eve konuk idim Gülmedim ağladım
Aşikara gizlediler hardayım
Erler bayram etmiş ben dardayım

Şu cihanı cilalayan ben oldum
Her ağızda zikre benzeyen söz oldum
Adın ile Uğrun uğrun gel diyen
bezirgan kar etti ben yoksul kaldım

Bir gün hakkın divanına varırsam
Binmiş inmeyen kar tahtından
Ol şikayetim insan oğlundan
Siyah saçım ak gerdana indirsem
İnanmayıp kafir oldu bu diyenden