Kadın Şiiri - İrem Aslan

Hüzün kokar yüzün..
Bakıyorum uzun uzun sana,
Bir belirsizlik ki,kocaman.
Yanaklarından süzülürken inciler,
Susarsın...

Ve susan kadın,boynunu büker
Geceler küser yağmurlara
Gökyüzüne sığamadınızmı diye,
Neden suretin ıslak kadın?
Neden kara çarşaf attın aynalara?

Küsme kadın!
Umutsuzluk da, umuda gebe,
La tahzen demişsin ya,
La tahzen güzel kadın!
Çeliskide mi kaldı ruhun?
Çok mu kırıldın,cam gibi kesiyorsun,
Çok mu yoruldun,aheste sevinçlerden,
Yarım gülüşlerden,

Toparlan ki, gökyüzü güneş saçsın,
Papatyalar toprakta yine bembeyaz,
Sevmeyenin,sevgisizliği boğazında kalsın,
Sen tacını tak kafana yine hadı,
Törpüle şu mutsuzlukları beyninden,
Bir çocuğa gülümse yıne,
Bırak emanet hayal kırıklıkları,
Attığın tırnak olup kalsın,

Büyü kadın,sustur icindeki yabancıyı,
Seni ayıkla, başka düşüncelerden
Bu dünya bir kere ve yaşadıkların hediye,
Seninle olanlar, tadını çıkardı çogu yerde,
İnsanların hayret ettiği ve imrendiği,
Güzel yüreğin, melek kalbin kanatlansın,
Toparlan kadın!

Çıkar şu matem hırkasını,
Yeşillere bürün,güzel kadın,
Ayıklansın gözünün elasından rengi
Bütünleşsin kombinin,doğa kok kadın,

Yeter sustukların konuş kadın,konuş..
Coş kadın, at eteğinde ne varsa, dökül,
Dünya fani herkes gıttı,sen kal kadın
Sen kal.
Bari sen gitme kadın,

(ABLAMA İTHAFEN)