Kimsesizliğin tam ortasında,
mahremiyetimin en masum zemini...
Uzandım,
Döndüm sonra,
Kafamda milyon düşünce cümbüşü
Nedenlerin cevapsız-lığa boğulan çaresizliği...
Acımasızlık bu,
Neden!
Yaşamak bu kadar güzelken! diyor şair...
Uçuşurken bunca güzel dizeler,
neden harman yeri yüreğim...
Neden Kadın yanım hep ağlamaklı,
Anne yanım, onu hiç sorma!
Bin yıllardır tarifsiz yorgun...
Tanımı koca bir ütopya...
gözlerim uçsuz bucaksız
dejavu çocukluğumdan bu yana...
İlk defa aşkın tanımını yapmışken!
eminken bu denli
Cümlelerime yaftalanan afakilik de neyin nesi?
Oysa kaynak gözlerim,
Kaynak ben sevgilim...
Acımasın sözlerim!
Taparken bu denli
Tükenmesin dizelerim...
Kutsalım,sevdiğim...
Kadınım ben, İssis kadar kadın!
Annen kadar kadın
Kadının! ARB 04.03.2015
Kayıt Tarihi : 9.3.2015 12:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ajda Ruken Bana](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/03/09/kadin-657.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!