Kadın. Şiiri - Hüseyin Celep

Yalnız cazibe,kaburga,et ile but
Boy pos,boyun,göğüs ile sırt
Boya oya biraz süslü çaput
Saç,baş,yüz ile kaş,göz,iki tatlı söz değildi kadın

Ne fönlü saçlar, ne başörtüydü
Beyindi,akıldı,bilgiydi,görgüydü
Düşmanına yergi,dostuna övgüydü
Eğri gözle bakana sövgüydü kadın

Sürekli düzelttiğin,sürekli tamamladığın
Potlarından korktuğun,yanlışlarına doyduğun
Kaşla gözle yola koyduğun
Taşımaktan yorulduğun değildi kadın

Uzanabildiğin yere uzanandı
Çöktüğün,düştüğün yere oturandı
Yanında yoldaş,gönlünde sultandı
Arkanda dağdı,ayağında bağ,önünde takoz değildi kadın

Seninle uyuyup,seninle uyanan
Yanıbaşında biten,düşmeden tutan
Derdine boş vermeyen,aldıran
Üstüne basmadan tutup kaldırandı kadın

Ruhu,ruhunla yükselendi
Leb demeden leblebiyi söyleyendi
Gözlerinde,sözlerini görendi
Yalnız aynı yastığa baş koyan değildi kadın

Darlığını bilen,genişliğine sevinen
Bir yumurtanı iki etmek isteyen
Her yerde oturmayı kalkmayı bilen
Yüreğinin yanına,yüreğini koyandı kadın

Çağırmadan gelendi,bildiğini bilendi
Cemiyette hem kendisi,hem de sendi
Hayatında boşluk bırakmayandı
Boşluklarını aşikar eden değildi kadın

Sezgileri doğru,dağın ardını gören
Hep söylenmeyen,karşıya fırsat veren
Şarkına,türküne,sazına,sözüne giren
Seninle aynı dili konuşandı kadın

Varlığında kuvvet bulduğun
Tavrından,sözünden ilham aldığın
Birlikte ağlayıp,birlikte güldüğün
Sana şivan,kendine düğün değildi kadın
Hayvani bir yem,bir öğün değildi kadın