Kadın Şiiri - Selahattin Bakır

Her gecenin bir aydınlığı var derler ya
Yok güzelim yok
Ne gece bitiyor ne aydınlık var
İçimde yanan alev aydınlatmıyor gecelerimi
Sızlattıkça tenimi kaplayan acı
Yüreğim hopluyor yerinden
Zifiri karanlıklardan fışkırıyor
Bitmek bilmeyen tutku
Adın dudaklarımdan döküldükçe
Şahlanıyor kısrak at misali
Kaplan pençesi kadar ağırlaşıyor yüzümde
Ve
Ve öyle oluyor ki bir an
Susuyor, susuyor ay ve yıldızlar
Bir ben kalıyorum gecenin tenhasında
Çatlayan dudaklarıma bir damla su misali
Kesiyor nefesimi
Bir yıldız parlaklığında
Konuyor rüyalarıma
Sessizce akan gözyaşlarımda
Korkularım boğuluyor
Yorgun düşen umutlarım
Baharı yaşarcasına
Yeniden yeşeriyor
İşte, işte o zaman
Örtüşüyor gözlerin gözlerimle
Birleşiyor bedenimiz
Beynime kazılıyor adın
Umutlaşıyorsun birden
umutlaşıyorsun sen
Gecenin kollarında uyuyan kadın