Kadın Şiiri - Ahmet Murat Irmak

Hep kaçanlara uzanıyor eli,
Kurtulamıyor avuçlarından adın.
Kimi zaman anne, bazen sevgili,
Pamuk şeker gibi tatlı kadın!

Geçmişe ait aklında binbir fikir,
Sessizlik silinir de silinmez yadın.
Bıraksalar bırakmaz ruhunda kir,
Bembeyaz tenli, güzel yürekli kadın.

Seslensem sana bu karanlık gece,
Beni yine de inadına duyar mısın?
Bütün kainat sende saklı, saklı her hece,
Kainata gebe, kalbe haya kadın.

O ki sessiz de olsa yürekli tek kişi,
O en güzel bestesi, içli bir naatın!
Yapar öğlenden yapılacak her işi,
Mendile serap, kalbe aşk işler kadın.

Çalışmasına bakınca sanki karınca,
Ama kalbi sebebidir dev olmasının.
Bütün ışıklar sönüp güneş de kararınca,
Parlıyor güneş, şefkat şefkat kadın.