Kadın... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Yol geçen hanında
Verdiğim mola
Parasıyla
İçtiğim su
Yediğim yemek
Bedava dertlerim
Eskimiş sevdalarım
Başıma sardığım bela
Cebimde günahlarım
Yalnızlık, ihtiyaçtan

Yan masada
Bir kadın
Saçları ıslak
Gözlerinde bir yangın
Önünde duran şarap
Kan kırmızısı
Yorgun avuçlarında
Öfkenin kalıntısı
Korkusu yüzünden belli
Sol yanında bir kalp ağrısı
Sakladığı cesaret, ihtiyaçtan

Bir handa iki yabancı
Etraftan gülüşmeler
Hoş sohbet birileri
Bir yanda küfürleşmeler
Üst katta fail-i meçhul sevişmeler
Babasız çocuklar
Kocasız kadınlar
Onursuz adamlar
(Manşetlerde nasıl da güzel okunurlar)
Kadının gözleri kadehte
Gözler kadında
Bir çoğu sahte…

Henüz çok taze anılarım
Aklımdan çıkmıyorsun
Sen kokuyor dudaklarım
Yatağımda eksik uzanışlar
Uzayıp giden tükenişler
Ben bitmiyorum
Sen çoğalmıyorsun
Unutmalıyım gözlerini
Geç kalışlarını
Gidişlerini
Özleyişlerini
Biliyorsun

Hancı kalender adam
Tanıyor itini kopuğunu
Sohbetin arasına katıyor
Anlatırken sorduğunu
Seni tanımıyor
Beni tanımıyor
İtiraf ediyor
O kadına aşık olduğunu
Kadın gözleri kadehte
Gözler kadının bedeninde
Duygular sahte
Kalkıp yanına gidiyorum
Bakışlarında sır
Tanıyor gözlerimi
Ellerimden tutuyor
Bir anı bir asır

Masada şarap
Kan kırmızısı
Yorgun avuçlarımızda
Öfkenin kalıntısı
Konuşmalar oluyor
Sinsi bakışlar çoğalıyor
Sona eriyor kavgalar
Hancı kızıyor

Bir handa iki yabancı
İkisi de yorgun
İkisi de yenik
İçlerinde bir sancı
Biliyorlar
Sesler gerçek
Sözler yalancı
Konuşmuyorlar
Biraz şarap
Biraz ekmek
Biraz sus
Kalıp gidecekler
Belki hiç sevişmeyecekler
Bir anlık dostluk
Bir anlık değer
Görüşmeyecekler

Onca haykırdım da
Kimse duymadı sesimi
Hiç bir sokak
Hiçbir kaldırım
Tanımadı seni
Yalnızlığıma rast geldi bir yürek
Sen sustun
O anlattı gözlerini