Kadın Şiiri - Ali Ayvazz

Dedim ki kırılganca:

Bu kadın, düşmek üzere olan çığ gövdesinde
Rüzgarın darlaşan nefesidir...

Tabiatıdır aşkın ve mezarıdır zamanın...

Eleridir güneşin ve uzuncadır tutulması...

Mavisidir yıldızın ve hakisi sokağın, oldukcada beyazdır....

Canıdır cananın ve cansızdır gerçekte,
Hatrıdır annenin ve son lokması ekmeğin
Bir boğaz payıdır,elden yoksun bebeğin, kendinden muhtaç....

Kadındır bu
Havaslısı son merminin
Ve tereddüdü tetikte bekleyen ellerimin...

Pakdır anlı,ve karanlık aklı
Korkuyorum billahi tutulamaycak yemindir kefaretsiz
Cehennemdir yada dibi yokluğun.....

Elleridir hamurun, ve nasırı ellerimin
Sertce bir okşamadır sırttan akla..

Bu kadın yağmadan önce yağmur
Saklanan Güneşin,utanan hüzmesidir...

Suyudur toprağın
Ve çamuru ayağın.....
Kırmızısıdır akşamın, ve siyahı gecenin, oldukcada gridir....

Kadındır işte

Taşmadan dere
Patlayan damarıdır iklimin.

Birden çok, bizden az....

İçinden çıkılmaz ölümler
Doğmamış çocukların göz yaşlarına gebe....

Kadındır,k/adındır biçtiğin rol...