Kadın emektir nakış gibi,
Kadın çiçektir ferah ve de temiz,
Çelik bir duvar gibi zorluklara inat
Sağlam bir kapıdır sırlar tutan,
Narindir ruhu bir serçe kadar
Pamuk yüreğinde sevda ateşi taşır,
Gel gör ki yaktı mı gemileri bir kere
Durmak ölüme eş olur önünde...
Bir anadır kadın
Evladının gülüşüyle mutlu olan
Hüznüyle ciğeri burkulan,
Öyle bir hasretle sever ki
Her saniye koklasa tenini,
Öpse, sarılsa, kucaklasa her an
Doymaz doyamaz evladına
Gerçek aşkların nefesiyle hayat bulur kadın,
Kırılsa da kanadı, düşse de bedeni
Sevdi mi bir kere
Bırakmaz omzunu sevdiceğinin,
Dosttur, arkadaştır, hayat yoldaşına
Onunla açtır, ya da onunla tok
Kazır tırnaklarıyla gerektiğinde hayatı
Çileler vız gelir
Ölümü bile umursamaz sevdası uğruna...
İşte kadın bunun için vazgeçilmezdir,
Mutluluğa inanıyorsan,
Kadını sev,
Kadınını sev,
Sen ona bir gül dalı uzat
O dünyaları versin sana...
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta