Kadın Şiiri - Cemal Yavuz

İster erkek, ister kadın olsun adın,
Hayata atıldığın ilk duraktır kadın.
Karşılanıp her türlü ihtiyacın,
Dokuz ay misafir kaldığın konaktır kadın.

Sevgi ve şefkatin timsali,
Görülmemiş merhamette emsali.
Şu dünyaya geldin geleli,
İlk atıldığın duraktır kadın.

Her kadın evladını melek sanar,
Ayağına diken batsa ciğeri yanar.
Bir öpüp okşasan onun olur dünyalar.
Hayatta ilk tanıdığın insandır kadın.

Açsan doyurur, pissen yur, yıkar.
Ne usanır, nede bıkar,
Sana bir çiçek gibi bakar,
Başını ilk okşayandır kadın.

Ar, namus, şeref, hepsini ona vermiş,
Ama ne evliya olmuş, ne de derviş.
Cennetleri ayaklarının altına sermiş.
İnsanlığı kucaklayan anadır kadın.

İlim irfanla yoğrulup mayası,
Hayır dualarla kurulmuşsa yuvası,
Ne cumartesi, ne de Pazar anası,
Evin orta direğidir kadın.

Yıkılırsa direk yuva çöker.
Yuvasız yurtta baykuşlar öter.
Sokaklarda sürümeyin artık yeter.
Milletin atan yüreğidir kadın.

İster örtülü, ister açık,
İffetinden noksansa eğer birazcık,
Emanet edilmez ona hiçbir çocuk.
Bir neslin geleceğidir kadın.

Ankara 1995