Bir taşı bir taşa vurduğumuzda
Bir taşin sesi çıkar yalnızca
Gizli mahpuslığun kızıl perdesi
Düşer ortaya
Sahi sen şaşkınlığından mı ağlıyorsun kadın
Yoksa ağladığın içinmi şaşkınsın
Yaşadıkların hiç yabancı değil bana
Yapılması gerekenler yapılmadı
Babamın tarihini unutmadım
Beni ancak o anlatabilirdi
Un elendi
Elek nereye asılacak
Seni anladım
O gece bende ağladım.
Ben Yaşar Püllü
Suskunluğun oğluyum
Muhteşem çirkindir yüzüm
Ve bana hayat şunu öğretti kadın
Gözyaşıyla yeşermez tohum
Senin sevincin hüzün
Ama ben çok yüzsüzüm.
Kendini inkar ederken dünya
İyi olmayı öğrendim
Kendimden çıkmayı boşluğa
Ki ölürsem bu yüzden öleceğim
Aşırı oksıjenden
Sen bilmiyorsun kadın
Damarlarım çatlaktır benim
İçime akar kanım
Irmaklar kesilir
Deniz bağrına basar beni
Ölümüm bile benim değil başkalarının.
Ah ellerim
Boğun kendinizi kendi sularınızda
Aslınızın ikinci kopyası olmadan
Gök göklükten
Mavi mavilikten çıkmadan
Ebru Delice' ye armağandır
Yaşar PüllüKayıt Tarihi : 27.9.2004 21:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Suna Doğanay
Mavi mavilikten çıkmadan '... Yüreğinize sağlık... Alptekin Biber
Sevgi ve saygılarımla,
o hep doğru frekansları algılar, arada sırada frekans ayarlarında parazit olsada, ebru hep net görüntü yakalar...
her iki dostada selamlar...
Hakan KAYA
TÜM YORUMLAR (13)