Kadın Şiiri - Nilufer Ucuk

Kadın doğurur erkeği,olur ana.
Yuvayı dişi kuş yapar,olur eş.
kadın yeri gelir olur kardeş.
hala yaranamaz erkeğe,nahoş.

Kaynanaya ana der,sevilmez.
Kaynataya baba der,yaranamaz.
Ev yapar içinde barınamaz.
Yinede kadına hakkı verilmez.

Bütçeyi nasıl düzenler bilinmez.
Ekonomiye katkısı azımsanamaz.
Bazılarına göre sırtından sopa,
Karnından sıpa,eksik edilemez.

Evde kadının saçı süpürge,
işte kadının konumu müdüre.
Yatakta kadın olur cilveli huriye,
Yinede yaranamaz nuri ye...

Kadın baş kaldırırsa sömürüye,
Adı çıkar vıdı vıdıcıya...
Dertleşirse bir arkadaşıyla
Adı çıkar dedikoducuya.

Araba kullanır,yer küfürü.
Yolda yürür,vururlar mühürü...
Oturur erkek vurunca şamarı.
O zaman da olur kadın,şeytani.

Koşar her şeye içeride dışarıda.
Kullanılır her iste başta...
Sözüm meclisten dışarı
Derler sonunda afişte...

Dünya,erkek egemen toplum.
Kadına verilen değer ortada talkın.
Söylenenlerden bıkmış, çıkmış algın.
Erkek dayatmasından yılgın.

Kadın her yerde erkeğe yoldaş.
Yanlışı olsa hemen edilir flaş...
Oysa kadına da verilmeli bir şans!
Hayat paylaşınca olur, ne de hoş.

Yeri gelince eşitlik derler özde.
Konuşulanlar sadece sözde...
Yaratan vermiş kadına özge.
Fazla gelir erkeğin gözüne...

Kadına verilmeli onuru.
Kırılmamalı onuru.
deler ki; Yaratanın erkeğe emaneti.
Bilmezler ki o, tek basina yapar,cenneti...

Söylenecek çok söz var hemi!
Yazmakla bitmez hüneri...
Kadın şeytan değil,bilin emi!
Erkeğin yüreğinde ki em'i...

(15-11-2009)