Kadın Şiiri - Nuray Sarac Koparal

Bir kadın ağlıyor...
Yarıçıplak bir köşede,
Kokusuna taptığına ağlıyor...
Buz gibi ellerinde bir kahve,
Akşamdan kalma
Gözlerindeki boyalarla ağlıyor...
Zehirliyor bir sevgi bedenini
Yok ediyor...
Başında bir ağrı,
Düşünmek istemiyor artık beyni...
Bir tutkunun altında kıvranıyor
Kurtuluş yok,hüsran var...
Vazgeçememek böyle bir duygu
Olsa gerek!
Ruhunu öpmek...
Dokunmadan sevmek...
Tek bir şey söyleyememek...
Arkasından baka kalmak...
Saatlerce dona kalmak...
Gözünde kalan yaşlarla yazmak...
Ve en zoru da o kadın ben olmak!