Kadın Şiiri - Kıymet Tan

Teni toprak kokuyordu,
Ellerine güvercinler konuyor, bitki örtüsünü giysi biliyordu.
Yaşamla buluşturduğu oğlu kopardı Onu doğadan...
Ziguratlara yerleştirdi önce.
Tek bir ayna verdi insanlığa.
Kadın şaşırdı başlangıçta...
Göremedi yansımasını aynada.
Yabancılaştı özüne, cinsine, cinsiyetine...

Dinle Kibele!

Toprak kan kokuyor artık,
Yeşeren buğday değil...

Durdur doğumları!

Kır kendini göremediğn aynayı,
Çık binyıllardır hapsedildiğin tapınağından,
Sil neolotikten okları, yayları.
Kuytu köşelere nergizler serp, oğluna rağmen.

Uyan Kibele!
Durdur doğumları!

Canlandır Tarihini,
Devret kızına bereketini...