Kadın 33 Şiiri - İrem Aslan

Bir şiire gülümseyerek bakarken
Cümleleri okurken yüzünden tanıdım
Çok eski değilmiş kabuk tutmayan
Derin yürek yaralarının izleri..

Gülüşünde kahır ettiğin,tükendiğin
Gözyaşlarında,vazgeçtiğin denizin tuzu
Acılarını çekip, atmak isterdim bakınca
Hükmü yok mazinin,yetti içine üzüntün..

Direne direne,kendine küse küse
Daha kaç yorgan örteceksin
Yangınının üstüne
Hani karaların örtüsü olacaktı Beyazlar
Bu öfke kime,neye.ne diye söyle..

Hadi gülümse kadın bu sefer sevinçle
Döndür dünyayı etrafında huzuru kalbinde
Sen sıcacıksın,kalbinin soğuk iklimlerine,
Bırak akıp gitsin rüzgarlar eteklerinde
Herkes bir gün gider, gül güneş açsın üzerine..

Unut,eğme,efelendiğinde ezdikleri başını,
Susma
Zirveye sen götürdün egosunu,taktın taçlarını,
Olsun mini mini kalmadın bak büyüttün o küçük başını
Göz görüyor kalp duyuyor akıl söylüyor
Topla meydana,dağıt, savur,yak,yaslarını.

Direne direne,kendine küse küse
Daha kaç yorgan örteceksin
Yangınının üstüne
Hani karaların örtüsü olacaktı Beyazlar
Bu öfke kime,neye.ne diye söyle..

Gül kadın inatla,sevgiyle özgürlüğüne
Bırak müebbet değil bu yalnızlık
Çoğalt doğur ümidi yüreğinde
her gün damla damla yağsın mutluluk ömrüne
Hakkındır.Gül kadın evren seninle gülsün.